#37 Ja dziękuję
24 marca 2018
Babcie oraz mamusie wszędzie są takie same. Nie pozwolą, żebyście umarli z głodu. Więc żeby nie odwalać się z takiej wizyty jak kula, trzeba uzbroić się w odmawiające frazy. O tym, jak trudno jest ich użyć będąc twarzą w twarz, możemy pogadać kiedy indziej. Dziś będzie o tych frazach. Konkretnie o jednej.
„Kto chce jeszcze ciasto?” brzmi pytanie przy polskim stole.
„Ja dziękuję.” brzmi odpowiedź chłopaka.
Ja bym mu od razu dała na talerz. Ale nic się nie dzieje. Może to powiedział zbyt cicho, więc go nie dosłyszeli?
Nie.
Tutaj proszę zapoznać się z dokładnie jedną odmawiającą frazą, która jest totalnie nielogiczna. Na pytanie „Kto?” dostajemy całkowicie jasną odpowiedź „Ja” plus do tego podziękowanie, nie jesteśmy przecież burakami, prawda? (Kwestię brakującego przecinka zostawmy.) Pomimo tego to nie znaczy, że ten „Ja” chciałby jeszcze jeden kawał ciasta. Nielogiczne, nielogiczne, nielogiczne. Nie mam najmniejszej szansy się do tego przyzwyczaić.
Dlatego tylko tak trochę złośliwie czekam, kiedy chłopak odpowie tak u mnie w domu i będzie sobie musiał poradzić z dalszym kawałem tortu, choć w rzeczywistości ma brzuch przepełniony do granic możliwości.
#37 Já děkuju
24. března 2018
Babičky a maminky jsou všude stejné. Umřít hlady vás nenechají. Aby člověk z takové návštěvy neodjížděl jako koule, je potřeba se vyzbrojit odmítacími frázemi. O tom, jak je těžké je užít tváří tvář, si můžeme popovídat jindy. Dneska jde o ty fráze. Konkrétně o jednu.
„Kdo si dá ještě koláč?” zní otázka u polského stolu.
„Já děkuju,” zní přítelova odpověď.
A šup, já bych mu hned nakládala na talíř. Ale nic se neděje. Možná to řekl moc potichu, takže ho přeslechli?
Ne.
Tady se prosím seznamme s právě takovou jednou odmítací frází, která je totálně nelogická. Na otázku „Kdo?” dostáváme zcela jasnou odpověď „Já” plus k tomu poděkování, nejsme přece burani, že. (Otázku chybějící čárky vynechme.) A přesto to neznamená, že by ten dotyčný „Já” chtěl ještě jeden koláč. Nelogické, nelogické, nelogické. Nemám nejmenší šanci si na to zvyknout.
Proto už jen se škodolibou radostí čekám, až přítel takhle odpoví u mě doma a bude se muset vypořádat s dalším kouskem dortu, i když je ve skutečnosti přecpaný k prasknutí.
