Raczej skorzystaj pierwszy, bo druga strona cię pewnie chce oszukać.

Tak mogłoby brzmieć credo, którym się kieruje sporo Polaków – jak dla mnie. Nie pierwszy raz spotkałam się z tym, że wyszłam w dyskusji na naiwniaczkę, ponieważ zakładałam, że druga strona podchodzi do tematu uczciwie. A dla mnie to jest normalne podejście – tak samo, jak ja nie mam w zwyczaju oszukiwać ludzi, zakładam, że inni też nie mają. I ciągle w to nie wątpię, nawet u Polaków. Bo nie pamiętam, żeby mnie w Polsce ktoś oszukał. Ale ile było tych, którzy przed tym ostrzegali!

A dużo Polaków idzie dalej, podążając za tą ideą: Skoro druga strona ma w planie oszukiwać, zarobić na mnie, wykorzystać mnie, to ja muszę być mądrzejszy i wykorzystać sytuację jako pierwszy.

Oto komentarze osób z mojego otoczenia:

Kiedy miałam darmowy obiad w restauracji: „Weź sobie to najdroższe z menu!”
Kiedy firma opóźniała się z wypłatą, bo cash flow im nie wyszedł: „Szef ci nie płaci, bo nie chce a sam sobie funduje urlop na Karaibach.”
Kiedy dałam koleżance pieniądze, bo była w ciężkiej sytuacji życiowej: „Ona ci tylko napisze a ty jej dasz kasę?! Szalona jesteś?”
Kiedy zapłaciłam za logo: „Ile wydałaś? Pewnie i tak to zrobił w dwadzieścia minut…”

W Czechach za czasów komuny było hasło „Kto nie kradnie, okrada rodzinę”. Ale wydaje mi się, że w Polsce to podejście jakoś utrzymuje się też u młodszych generacji…