Chyba nikt nie lubi chodzić do urzędów. Ale zaskakujące jest, że odwiedzanie polskich urzędów jest do przeżycia. A to dzięki dwóm rzeczom:

Po pierwsze dzięki tradycyjnej polskiej tendencji, aby mieć wszędzie więcej ludzi, niż potrzeba do efektywnej pracy, w urzędach nie ma kolejek! Przyjdziesz, bierzesz numerek i już cię wołają. W najgorszym przypadku jest przed tobą jedna albo dwie osoby. Czy to tylko ja miałam zawsze szczęście? Jedynym urzędem, gdzie były kilometrowe kolejki, był ten zajmujący się rejestracją obcokrajowców. Ale tutaj też potrafiłam ją ominąć, bo Czechy są w Unii, więc mogłam załatwić swoją sprawę w innym okienku.

No właśnie… Czechy są w Unii. Nie do wszystkich urzędniczek dotarła ta informacja, mimo że za rok minie już piętnaście lat. Więc niestety nie uniknęłam już kilka razy małej wymiany opinii na temat konieczności pokazywania paszportu a nie tylko dowodu osobistego. W każdym razie nie zapomnę, kiedy byłam się zarejestrować w sprawie pobytu – dokładnie w tym specjalnym okienku dla UE – podaję dokumencik a pani urzędniczka pyta: „A czy Czechy są w Unii Europejskiej?”

Ale wracając do drugiej kwestii: wbrew wszystkim takim małym nieporozumieniom, polskie urzędniczki (urzędnicy też) są naprawdę miłe. Wyjaśnią, pokażą, nawet się uśmiechną a w końcu też gdzieś na internecie odgrzebią to czeskie Ř do skopiowania, kiedy muszą zapisać moje nazwisko …